Mijn naam is Emma, ik kom uit Gent en ik heb het grootste deel van mijn leven in de modewereld doorgebracht. Na enkele jaren professioneel model te zijn geweest, wou ik mijn eigen business starten. Zo heb ik in 2007 een personal shopping & styling bureau opgestart, B2C en B2B,  waarin ik met zowel mannen als vrouwen style coachings en shoppings doorliep in Gent, Antwerpen… Maar ik gaf ook branding workshops aan bedrijven en organiseerde styling events op grote beurzen of festivals. Gelijktijdig met EMMA Personal Shopping lanceerde ik “My Fashion Blog” als promo voor mijn diensten. Deze ‘eerste modeblog van België’ leidde al snel een eigen leven met tal van leuke samenwerkingen met top brands als resultaat. Als creatief ondernemer heb ik jaren rubrieken uitgewerkt voor bijvoorbeeld Marie Claire waarin ik activisten belichtte of voor L’Officiël, waarbij ik trend moodboards uitwerkte.

In 2017, na 10 jaar in deze business gewerkt te hebben en na mama te zijn geworden, voelde ik dat het tijd was voor een eerste openbaring. Ik had via mijn blog en sociale kanalen heel erg de mooie kant laten zien van het ondernemen, zoals de resultaten van campagnes en fotoshoots, maar ik wou ook eens over de andere, niet zo glamoureuze kant vertellen. Daaruit vloeide het boek “Make my dream work” voort. Ik startte gelijktijdig een ondernemersplatform op. Het was mijn droom een plek te creëren waarin ondernemers bij elkaar terecht konden met hun uitdagingen, vragen en problemen.

But then life happened 🙂 en schreef ik mijn derde boek “Alles goed, voor de rest minder”, over de persoonlijke en professionele evoluties in mijn leven. De nood om taboes rond mentaal welzijn te doorbreken, was hierbij een belangrijke drijfveer.

Mijn voeling met mode is sterker geworden tijdens mijn jaren als model maar mode heeft mij eigenlijk altijd al geïntrigeerd. Niet per sé omwille van het uiterlijke vertoon maar vooral omdat het een uitvloeisel is van iemands persoonlijkheid. Ik was ook gefascineerd wat mode van impact kon hebben op het zelfbeeld en de psyche van iemand, alsook op de mensen rondom.

Want hoe je gekleed bent hééft invloed, of je dat nu wilt of niet. Je vertelt een verhaal. Dat je niet afhankelijk bent maar zelf kan kiezen wat voor indruk je nalaat, is iets waar velen zich niet bewust van zijn en hier wou mijn steentje toe bijdragen.

Het is niet zo dat de modewereld de oorzaak was voor het niet kunnen uiten van mijn emoties, maar het heeft er zeker toe bijgedragen. Het is een wereld waarin het alle dagen schoon weer is en er niet in de diepte wordt gegaan. Het normaliseerde mijn vluchtgedrag en maakte het voor mij heel gemakkelijk om bepaalde gevoelens te verbergen, geen aandacht te geven aan wat er pijn deed en waarom ik mij slecht voelde. Het was als het ware een perfecte wereld waarin het volledig oké was om aan de oppervlakte te blijven en de focus op andere dingen te zetten.

Het is mij gevraagd geweest hierrond een boek te schrijven. Die vraag kwam er op zijn beurt nadat ik eerlijker en opener ben beginnen communiceren op social media over mijn angsten en onzekerheden. Het was het begin van Corona en ik voelde hoe ik zelf eerlijker moest worden. Maar een boek zou er nooit geweest zijn, moesten ze me niet uit mijn comfort zone getrokken hebben. Geen haar op mijn hoofd dacht eraan het proces waar ik net uit was, te delen in geuren en kleuren.

Maar na veel getwijfel heb ik besloten om het toch te trachtten neer te schrijven, omdat ik oprecht geloof dat velen er iets aan kunnen hebben. Gaandeweg heb ik gemerkt hoe helend het schrijven van dit boek ook voor mezelf was. Het was de laatste fase van een machtig

Het idee om te werken aan de hand van vraagstelling, kwam er natuurlijk omdat voor mij alles begint/begon met een vraag. “Hoe komt het dat ..?”, “Waarom voel ik dit?” .. allemaal vragen waar iedereen voor zichzelf antwoorden op moet vinden. Ik wou er een soort werkboek van maken met tal van inzichten en zaadjes van kennis die leiden tot nog meer eigen inzichten. Want het is niet zo dat mijn antwoorden jouw antwoorden zijn. Enkel jij weet welke beslissing juist voor je is. Enkel jij weet wat je gelukkig maakt etc..

Door te werken met vraagstelling wou ik de lezer uitnodigen om die zoektocht aan te gaan. Ik vertel over mijn antwoorden en list de manieren, de behandelingen, de technieken, de boeken, de personen, ..  hoe ik tot deze conclusies ben gekomen maar. Er is daarenboven niet één antwoord en antwoorden veranderen ook doorheen jouw leven. Daarom vind ik vraagstelling zo interessant. Het leert je eeuwig open minded te zijn.hoofdstuk in mijn leven.

Het is wat ik zelf zo sterk gevoeld heb, die dankbaarheid.
Ik kon niet anders dan ermee te eindigen. Dankbaarheid voor mijn lijf, voor mijn omgeving, voor al mijn ervaringen. Zelfs de moeilijke. Het is een gevoel dat zeer sterk aanwezig was en nog steeds is, na alles wat ik heb meegemaakt en elke fase waar ik ben doorgegaan. Door het voelen van die dankbaarheid is het alsof alles ook omgedraaid wordt, van gevoelens van machteloosheid en een slachtofferrol waarbij je de schuld (en dus ook de verlossing) bij anderen legt naar een gevoel van eigen kracht en empowerment. Alles heeft er ook een reden door gekregen.

En probeer gewoon eens een receptje te maken waarbij je bij de ene versie bioproducten gebruikt en bij de andere non-bio producten en doe een smaaktest. Gebruik hierbij zeker aardappelen, tomaten, wortels en courgettes want bij deze groenten is het smaakverschil enorm!

Mentaal welzijn, of het ontbreken hieraan, is een complex probleem dat ook een complexe oplossing vraagt. Voeding is een onderdeel van die oplossing omdat lichaam en geest juist zo onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.  Je kan immers geen mentaal welzijn hebben zonder ook fysiek gezond te zijn. Vroeger was voeding bij mij teveel gelinkt aan emoties en ook aan uiterlijkheden zoals in een bepaalde maat passen bijvoorbeeld, maar die focus was achteraf gezien volledig verkeerd. Ik was veel bezig met voeding maar ik snapte er niets van en deed de verkeerde zaken. Toen ik zag dat mijn dochter dezelfde dingen begon te doen, besefte ik dat ik er iets aan moest doen. Ik ben toen kookworkshops beginnen volgen om zo op een heel laagdrempelige manier anders met voeding te leren omgaan.

Ik begon langzamerhand in te zien dat voeding eigenlijk iets heel intuïtiefs is en hoe belangrijk balans hierbij is. Gevoelens zoals controle, oordelen of connotaties ging ik achterwege laten. Zo vermijd ik ook om tegen mijn dochter over voeding te spreken als ‘goede’ of ‘slechte’ voeding en haar regels op te leggen, ik probeer haar daarentegen haar lichaam en de voeding die ze aan haar lichaam geeft, te leren begrijpen.

Je mag perfect eens wat meer suiker eten, als je dit de volgende dag dan countert met extra voedingsstoffen. Of je eet best geen desserts vooraleer je jouw lijf gevuld hebt met gezonde groenten.

Om eerlijk te zijn, heb ik nu besloten om de dingen naar mij te laten komen. Ik heb heel lang zelf achter dingen aangehold en initiatieven genomen en nu wil ik kijken wat en wie er mijn pad kruist. En dan zal mijn buikgevoel mij zeggen of het een juiste match is 🙂
Sowieso weet ik dat mensen helpen zichzelf in al hun ongelooflijke kracht en schoonheid te zien, mijn ding is in het leven. Vroeger deed ik dat via kledingstukken, herinnerde ik hen zo aan wie ze waren. Nu is het door me zelf heel kwetsbaar op te stellen en te tonen hoe cruciaal jouw eigen waarheid spreken is en wat moois je dat oplevert.

De enige aan wie je iets moet bewijzen, is aan jezelf.